رئیس مركز پژوهش های اتاق بازرگانی عنوان كرد
عبور از تعارفات سیاسی و اداری در جریان بررسی برنامه هفتم
تولیدو: رییس مرکز پژوهش های اتاق تجاری ایران می گوید با وجود اختلاف نظرهایی که میان اقتصاددانان در ارتباط با چگونگی برنامه ریزی برای اقتصاد کشور وجود دارد، آن چه که در جریان بررسی برنامه هفتم اهمیت دارد، عبور از تعارفات سیاسی است.
به گزارش تولیدو به نقل از ایسنا، محمد قاسمی اظهار داشت: اتاق ایران همیشه در عرصه برنامه های توسعه در ادوار گذشته کارهایی را انجام داده است. به طور معمول ستادی تشکیل شده و مجموعه پیشنهادهایی را آماده و ارائه می کرده است. ما برای بحث برنامهٔ هفتم، کار را دو قسمت کردیم. یک قسمت این بود که اساساً راجع به نظام برنامه ریزی کشور، به عنوان مسئولیت اجتماعی اتاق در این عرصه، بتوانیم نظرات اتاق را ارائه بدهیم که این منجر گردید به تشکیل کمیته ای که برخی از رؤسای کمسیون ها و برخی از متخصصینی که در عرصه برنامه ریزی کشور تجربه دارند، حضور داشتند. دو نتیجه از این مجموعه فعالیت گرفته شد. نخست در پاسخ به این که آیا اساساً برنامه ریزی توسعه برای کشور ما لازم است یا خیر؟ پاسخ آن گزارش، «بله» بود.
وی با اشاره به تفاوت جایگاه برنامه ریزی در اقتصادهای توسعه یافته و درحال توسعه، توضیح داد: کشورهایی که بطور سنتی توسعه یافته نامیده می شوند، اینگونه نبوده است که با برنامه ریزی به توسعه دست یافته باشند. مجموعه ای از تحولات فکری و تاریخی و سیاسی از قرن ۱۲ میلادی رخ داده است که منتج شده به رنسانس و ابتدا در قالب فلسفه سیاسی سبب تحولات اجتماعی و سیاسی شده است و بعداً در قالب انقلاب صنعتی نمود پیدا کرد و زندگی بشر وارد فاز جدیدی شد. پس از جنگ جهانی دوم، یک باره مشخص شد که فاصله ای بین گروه زیادی از کشورها با گروه اقلی از کشورها وجود دارد که اسمشان را توسعه یافته گذاشتیم. در آنجا این سؤال مطرح بود که چه نهادی مسئول پر کردن این خلأ و فاصله تاریخی است؟ در کشورهای جهان سوم دولت ها این ماموریت را به عهده گرفتند.
رییس مرکز پژوهش های اتاق تجاری به شرایط خاص اقتصاد ایران نیز اشاره نمود و اضافه کرد: ما آلان با مجموعه ای از چالش های بزرگ روبه رو هستیم که حتما نیاز به تصمیمات هماهنگ در عرصه های مختلف داریم تا ظرف مدتی که نسبتاً طولانی هم خواهد بود، ما را به نقطه ای برساند که احساس نماییم می تواند تعادل های بلندمدت را در کشور برقرار نماییم. تعادل در نظام منابع و مصارف دولت، تعادل در نظام منابع و مصارف تامین اجتماعی، تعادل در حوزهٔ منابع آب، محیط زیست، حتی حوزه هایی مثل تجارت بین الملل، بنیه تولیدی در کشور، صنعتی شدن کشور. این که فرضمان بر این باشد که فقط با سازوکار بازار از نقطه فعلی می توانیم به تعادل های جدید و مطلوب برسیم، به نظر نمی رسد که حتی اقتصاددانان لیبرال هم همچو ادعایی داشته باشند. ازاین جهت است که نیاز به انواع برنامه ریزی ها هم در سطح ملی و هم منطقه ای و هم برنامه ریزی های کلان و هم سطح خرد داریم.
قاسمی به مشکلاتی که در نگاه به برنامه ریزی در ایران وجود دارد نیز پرداخت و بیان کرد: واقعیت این است که عملاً برنامه ریزی در ایران تبدیل گشته به یک آیین. یک کار اداری است. ظاهراً کسی بدنبال محتوا و کیفیت آن نیست. فرایندی است که باید صورت گیرد. در مرحله تدوین سیاست های کلی که مشورت های چندانی با جامعه صورت نمی گیرد. تاکید می کنم با جامعه. در مرحله تدوین برنامه هم عملاً به یک کار اداری تبدیل می شود.
وی ادامه داد: اگر برنامه هفتم بخواهد تحول آفرینی کند، نوع نگاه به مسائل و مشکلات کشور باید متفاوت باشد. برنامه هفتم در یک برهه زمانی تاریخی به لحاظ بین الملل دارد تهیه می شود که تحولاتی در کلان روندهای بین المللی می بینیم. مثل انتقال قدرت اقتصادی به آسیا، مثل بحث مهم شدن مسیرهای تامین کالا و مواد اولیه، مثل مهم شدن موضوع انرژی و خصوصاً انرژی های نسبتاً کم آلاینده تر مثل گاز. تحولات تکنولوژیک شگرفی در پیش است مثل اهمیت یافتن کاربرد هوش مصنوعی در عرصه های مختلف.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب