علامت سوال بزرگ مقابل توافق آمریكا و چین
واردات ۲۰۰ میلیارد دلار كالای آمریكایی شدنی است؟
تولیدو: پرسش بزرگ و بی پاسخ پیرامون فاز اول توافق تجاری میان آمریكا و چین این است كه اگر پكن نتواند خرید بزرگ محصولات كشاورزی، تولیدی و انرژی كه در امتداد این توافق، متعهد شده است را انجام دهد، چه اتفاقی روی خواهد داد؟
به گزارش تولیدو به نقل از ایسنا، تحت توافق تجاری مقدماتی كه هفته گذشته اعلام شد، واشنگتن برخی از تعرفه ها بر كالاهای چینی را در قبال خرید ۲۰۰ میلیارد دلار محصولات كشاورزی، تولیدی و انرژی آمریكایی توسط چین در دو سال آینده می كاهد. بااینكه این توافق، تحول مثبتی در تنش زدایی از روابط تجاری میان دو اقتصاد بزرگ جهان به حساب می آید اما چین را ملزم به قبول تعهداتی كرده كه عمل به آنها ممكنست نا ممكن باشد.
رابرت لایتیزر، نماینده تجاری آمریكا اظهار كرده كه پكن موافقت كرده است خرید از آمریكا را در دو سال آینده به میزان ۲۰۰ میلیارد دلار افزایش دهد كه بالاتر از سطح واردات در سال ۲۰۱۷ خواهد بود كه هنوز جنگ تجاری میان دو كشور شعله ور نشده بود.
پیش از این كه دونالد ترامپ، رئیس جمهور آمریكا در سال ۲۰۱۸ جنگ تجاری را با وضع تعرفه های سنگین آغاز كند، چین در سال ۲۰۱۷ حدود ۱۳۰ میلیارد دلار كالا و ۵۶ میلیارد دلار خدمات آمریكایی خریداری نموده بود.
اگرچه زمینه برای افزایش واردات كالاهای تولیدی و خدمات آمریكایی توسط چین وجود دارد اما روشن است كه چنین خرید سنگینی باید در بخش كالاها به خصوص اقلام كشاورزی مانند سویا و خوك و انرژی مانند نفت خام، زغال سنگ و گاز طبیعی مایع (LNG) باشد.
اینجاست كه محاسبات مربوط به مفاد توافق تجاری مقدماتی واقعا دشوار می شود و آشكار می شود كه پكن حتی اگر بهترین اراده را هم در جهان داشته باشد، برای عمل به خرید ۲۰۰ میلیارد دلار به مشكل خواهد خورد.
یكی از بهترین امیدها برای افزایش واردات چین از آمریكا، نفت خام است؛ به خصوص كه آمریكا به مدد صنعت نفت شیل به بزرگترین تولیدكننده نفت جهان تبدیل گشته و نفت زیادی برای صادرات دارد. در حقیقت، واردات نفت از آمریكا به چین قبل از آغاز مناقشه تجاری رو به رشد بود و بعد از شدت گرفتن جنگ تعرفه ای سقوط كرد.
بهترین ماه برای واردات نفت از آمریكا ژوئن سال ۲۰۱۸ بود كه ۴۶۶ هزار بشكه در روز نفت آمریكا به بنادر چین رسیده بود.
طبق آمار كشتیرانی و بنادر، میانگین واردات نفت از آمریكا به چین در شش ماه نخست سال میلادی گذشته ۳۴۴ هزار بشكه در روز بود.
اگر فرض بگیریم كه واردات چین سه برابر شده و به حدود یك میلیون بشكه در روز خواهد رسید و قیمت نفت ۶۰ دلار در هر بشكه خواهد بود (بهای فعلی معاملات آتی وست تگزاس اینترمدیت بالای ۶۰ دلار است)، درآمد سالانه آمریكا از فروش نفت به چین حدود ۲۱.۹ میلیارد دلار خواهد بود.
گاز طبیعی مایع (LNG) بخش دیگری است كه قبل از مناقشه تجاری، دورنمای امیدواركننده ای برای صادرات به چین داشت و ۲۵ محموله حامل ۱.۷۳ میلیون تن LNG در شش ماه نخست سال ۲۰۱۸ به چین صادر شده بود.
اگر فرض بگیریم كه این نرخ سه برابر شود، واردات سالانه LNG از آمریكا به چین به ۱۰.۴ میلیون تن می رسد كه معادل حدود ۲۰ درصد از كل واردات LNG چین خواهد بود. قیمت محموله های تك LNG در بازار آسیا حدود پنج دلار و ۶۵ سنت به ازای هر میلیون واحد حرارتی بریتیش است كه معادل حدود ۳۰۲ دلار به ازای هر تن LNG است و ۱۰.۴ میلیون تن صادرات LNG حدود ۳.۱۴ میلیارد دلار ارزش خواهد داشت.
همچنین صادرات زغال سنگ آمریكا به چین هم می تواند افزایش پیدا كند. بهترین ماه صادرات آمریكا به چین فوریه ۲۰۱۷ بود كه ۹۵۷ هزار تن زغال سنگ به چین فروخته بود. اگر این رقم سه برابر شود و زغال سنگ صادراتی زغال سنگ كك شو باشد كه گران تر است، واردات سالانه زغال سنگ چین از آمریكا حدود ۳۶ میلیون تن خواهد بود و با قیمت فعلی حدود ۱۳۷ دلار در هر تن زغال سنگ كك شو، واردات سالانه ۳۶ میلیون تن زغال سنگ، حدود ۴.۹۳ میلیارد دلار ارزش خواهد داشت.
در حالی كه واردات كشاورزی چین از آمریكا از نظر نظریه می تواند افزایش پیدا كند اما در عمل تحقق چنین موردی بسیار دشوار خواهد بود.
ارزش صادرات كشاورزی آمریكا به چین حدود ۲۴ میلیارد دلار در سال ۲۰۱۷ بود و لایتیزر اعلام نموده كه پكن در دو سال آینده سالانه ۱۶ تا ۲۶ میلیارد دلار خرید كشاورزی خواهد داشت.
این رقم با عنایت به این كه سویا حدود نیمی از ارزش واردات كشاورزی چین از آمریكا بوده است، بسیار خوش بینانه بنظر می رسد اما تقاضا برای سویا به سبب افت شمار دام های چینی به سبب شیوع تب خوكی آفریقایی، به شدت كاهش پیدا كرده است.
همچنین ساده انگارانه خواهد بود كه تصور نماییم سایر صادركنندگان به چین دست روی دست خواهند گذاشت و اجازه می دهند سهم بازارشان توسط آمریكا تصرف شود.
صادركنندگان كشاورزی مانند برزیل، آرژانتین و استرالیا ممكنست كاملا آماده باشند تا هزینه ها را كاهش داده و همچنان سود كنند و اوضاع را برای صادركنندگان آمریكایی دشوارتر كنند. این وضعیت درباره محصولات انرژی هم صدق می كند.
بر اساس گزارش رویترز، در مجموع هر گونه پیشرفت در حل مناقشه تجاری میان آمریكا و چین، برای اقتصاد جهانی مثبت است اما تعهدات چین برای این میزان واردات غیرقابل تحقق بنظر می رسد كه یك ریسك كاملا واقعی برای دوام توافق تجاری واشنگتن و پكن است.
منبع: تولیدو
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب